Gedwongen en onder protest!
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
30 Oktober 2008 | Nederland, Vaassen
Zwaar onder druk moet ik het dan maar een beetje forceren. Normaal wacht ik geduldig af tot ik genoeg inspiratie heb om jullie te vermaken. Maar van verschillende kanten werden er zelfs serieuze bedreigingen geuit voor als ik niet snel een nieuw stukje zou plaatsen...
Voor ik verder ga wil ik jullie eerst allemaal bedanken voor de spontane en lieve reacties! Ik hoop dat jullie dit gaan voortzetten want nu vind ik het nog gewoon leuk, maar straks aan de andere kant van de wereld zal ik jullie kaaskoppen berichtjes nog eens extra waarderen. En zelfs af en toe ook hard nodig hebben denk ik.
Ik geef toe dat dit niet heel erg positief klinkt. Maar stel je nou eens voor dat jij mij was:
Je hebt je de afgelopen maanden helemaal suf gewerkt. Je had niet eens tijd om je druk te maken om dat wat je te wachten staat. Je staat op, werkt, eet en gaat naar bed. Staat op, werkt, eet en gaat naar bed. Dag in, dag uit.
En dan opeens is het je laatste werkdag bij de ene werkgever (Bogart’s bijvoorbeeld) en nog geen week later doe je alles voor het laatst in dat suffe kantoor waar je maarliefst 3 maanden hebt gevochten voor het in leven houden van je hersencellen.
En stel je dan eens voor… Je viert je verjaardag. De verjaardag van je moeder. Je gaat gezellig shoppen met je zus, naar de kapper. Je spreekt nog iets af met een goede vriend of vriendin. En de dag van vertrek sluipt alsmaar dichterbij. Jij poetst vrijdag 7 november niets vermoedend nog je tanden. Terwijl je die tandenborstel de ochtend erop voor het laatst zult gebruiken!
Voel je die adrenaline? Zit jij nog ontspannen achter je pc? Ik zou het heel knap vinden.
Want terwijl ik dit schrijf voel ik mijn hart sneller kloppen en zoek ik met klamme handjes de juiste toetsen.
Ik weet dat er boven een lege tas staat te wachten, een tas die straks niet meer dan twintig kilo mag bevatten maar waaruit ik wel drie maanden zal moeten leven. Die tas wordt mijn keuken, mijn kledingkast, sokkenla én steun en toeverlaat, bij gebrek aan beter.
Overtuigd? Helemaal vol spammen dus die Daantjedapper site! Nou ja, in ieder geval vanaf het moment dat ik in het vliegtuig stap: zaterdag acht november 17:30. (A)
Zo leijke bedrijgers (eh ja, bedreigers dus!) zie hier een stukje tekst, en nu niet meer zeuren! ;)
Voor ik verder ga wil ik jullie eerst allemaal bedanken voor de spontane en lieve reacties! Ik hoop dat jullie dit gaan voortzetten want nu vind ik het nog gewoon leuk, maar straks aan de andere kant van de wereld zal ik jullie kaaskoppen berichtjes nog eens extra waarderen. En zelfs af en toe ook hard nodig hebben denk ik.
Ik geef toe dat dit niet heel erg positief klinkt. Maar stel je nou eens voor dat jij mij was:
Je hebt je de afgelopen maanden helemaal suf gewerkt. Je had niet eens tijd om je druk te maken om dat wat je te wachten staat. Je staat op, werkt, eet en gaat naar bed. Staat op, werkt, eet en gaat naar bed. Dag in, dag uit.
En dan opeens is het je laatste werkdag bij de ene werkgever (Bogart’s bijvoorbeeld) en nog geen week later doe je alles voor het laatst in dat suffe kantoor waar je maarliefst 3 maanden hebt gevochten voor het in leven houden van je hersencellen.
En stel je dan eens voor… Je viert je verjaardag. De verjaardag van je moeder. Je gaat gezellig shoppen met je zus, naar de kapper. Je spreekt nog iets af met een goede vriend of vriendin. En de dag van vertrek sluipt alsmaar dichterbij. Jij poetst vrijdag 7 november niets vermoedend nog je tanden. Terwijl je die tandenborstel de ochtend erop voor het laatst zult gebruiken!
Voel je die adrenaline? Zit jij nog ontspannen achter je pc? Ik zou het heel knap vinden.
Want terwijl ik dit schrijf voel ik mijn hart sneller kloppen en zoek ik met klamme handjes de juiste toetsen.
Ik weet dat er boven een lege tas staat te wachten, een tas die straks niet meer dan twintig kilo mag bevatten maar waaruit ik wel drie maanden zal moeten leven. Die tas wordt mijn keuken, mijn kledingkast, sokkenla én steun en toeverlaat, bij gebrek aan beter.
Overtuigd? Helemaal vol spammen dus die Daantjedapper site! Nou ja, in ieder geval vanaf het moment dat ik in het vliegtuig stap: zaterdag acht november 17:30. (A)
Zo leijke bedrijgers (eh ja, bedreigers dus!) zie hier een stukje tekst, en nu niet meer zeuren! ;)
-
30 Oktober 2008 - 18:21
Bob:
goed bezig!!!
morgen maar een drankje doen;) en dan is het pas echt voorbij hier;)
x
bob -
30 Oktober 2008 - 20:15
Rob :
hihi... heldin
wanneer was je laatste bogarts dag dan? geen feestje? x -
30 Oktober 2008 - 21:26
Bart:
Stel je niet zo aan, je wilde het toch zelf?! En bedrijgers? of bedreigers...? ;) -
30 Oktober 2008 - 21:44
Ivon:
Ja Daan.. dat dacht ik ook! Misschien is het maar beter dat je voorlopig nog niet voor de klas staat.. ;)
Ik zie je morgen, honey! -
30 Oktober 2008 - 23:32
Redmar:
Stel je niet zo aan! Je gaat een super tijd hebben (zo niet dan kan je natuurlijk altijd bellen en komen we je redden ;). En ik ga je missen (dat mag want wij zien elkaar vaker dan één keer per drie maanden ;))
Gefeliciteerd trouwens! :p
Smak! -
31 Oktober 2008 - 13:13
Daniëlle Herkelman:
Jullie kunnen het ook niet laten he, betweters ;)
Wraak, wraak, wraak :P -
01 November 2008 - 11:05
Tess:
Och jeetje, Daan! Dat klinkt allemaal wel heel stressvol en totaal niet ontspannen. Hopelijk kunnen we hier vanavond verandering in brengen ;-)
Kusje! -
03 November 2008 - 09:56
Ireen:
Haha, de spanning begint al op te lopen lees ik :P! Maar ach, jij dapper meisje doet dat wel even! ;)
Eerst vrijdag nog even eten met dit lieve meisje! (A)
Knuffel! -
03 November 2008 - 12:44
Christa:
hey daan... ik krijg er helemaal kriebels van als ik dit lees.. ik wil ook!! ik ben echt heeeeeeeeel jaloers. Gefeliciteerd nog trouwens!!
geniet de laatste paar dagen van Nederland. En succes met het pakken.
liefs, Christa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
