Superstition?? Maybe...
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
02 Maart 2009 | Australië, Cairns
Het was niet netjes van me jullie zo'n lange tijd in de kou te laten staan zonder iets van me te laten horen. Maar ik dacht dat ik daar nu wel genoeg voor gestrafd was.
Als ik beloof het nooit meer te doen, krijg ik dan m'n klavertje vier, hoefijzer en konijnenpootje terug??
Gewapend met een hervulbaar (jawel) wegwerpcameraatje en een extra film begon ik aan de Cape Tribulation tour, dat is een tour door het Daintree regenwoud.
De gids, tegelijk ook de chauffer, kletste er vrolijk op los, maakte grapjes en was, voor de verandering, eens écht grappig! Het regenwoud was nat en groen, opzich niet heel veel bijzonders.
Tegen het einde van de middag werden we afgezet ieder bij zijn of haar geboekte hostel. Mijn hostel was "rustig" zoals Billy de gids mij vertelde. Hij bedoelde uitgestorven! Ik was de enige! Een beetje té rustig naar mijn smaak! Gelukkig had ik een boek meegenomen en er was een pooltafel, maar poolen in m'n eentje voelde wel heel alleen.
Tegen de avond kwam er een local gebruik maken van het internet van het hostel. Met ogen die zeiden "you poor thing" knoopte ie een praatje met me aan.
Con woont in Melbourne maar heeft een vakantiehuisje, dat ie verhuurt, in de buurt van het hostel.
Hij was er al een tijdje niet meer geweest en mos en schimmel hadden een moedige poging gedaan het huisje te verstoppen.
Con was de hele dag bezig geweest alles schoon te maken en het meeste werk was dan ook gedaan. Maar hij kon nog wel een beetje hulp gebruiken.
De volgende dag ben ik daarom al vroeg het spookhuis uitgerend en heb hem geholpen met poetsen en schrobben.
Na een uurtje was het huishoudelijke werk al voor elkaar en was het tijd voor ontbijt. Een overheerlijk gekookt ei en toast later bracht Con me terug naar het hostel. Voor ik uitstapte stond hij erop dat ik $20,- aannam. Als een echte backpacker vond ik dat niet erg natuurlijk :)
Zo werd m'n tripje naar de jungle leuk én nuttig!
Veel foto's heb ik er echter niet van want de wegwerpcamera viel bij het verwisselen van de film al uit elkaar. En van de foto's van het eerste filmpje waren er maarliefst vijf foto's helder genoeg om te zien wat het gefotografeerde voorstelde en belangrijker nog, het stond er helemaal op (ipv de helft zwart).
Het eerste dat ik deed na deze teleurstelling was een nieuwe camera kopen.
Van degene die ik wilde was er nog maar één, het showmodel, en ik was er heel erg blij mee!
De volgende dag zou ik gaan snorkelen bij het beroemde Great Barrier Reef. Mijn tas netjes de avond van te voren ingepakt met zowel gloednieuwe camera als onderwatercamera, handoek, zonnebril enz. enz.
's nachts werd ik wakker van onze kamernoot die binnen kwam zwalken na een avondje uit. Hij ging op zijn bed, naast het mijne, zitten en rommelde wat. Aardig als ik ben gaf ik de arme dronke drommel m'n zaklamp en met de dansende lichtbundel voor zich uit begaf hij zich mompelend naar de badkamer.
Met het voornemen hem te vertellen dat ie stil moest zijn, dommelde ik weer in. Opnieuw wakker gemaakt zie ik de schaduw van m'n medebackpacker de kamer verlaten. 'Hé m'n zaklamp' flitst het door m'n hoofd. 'Ach die komt wel weer terug'. Tenminste dat dacht ik.
Even later voor de derde keer uit m'n slaap gehaald. Nu door iemand die een hoop woorden naar binnen stond te roepen.
De woorden verdreven m'n slaap en begonnen langzaam tot zinnen samen te smelten: "check your bags! Is there anything missing?"
'Nee natuurlijk niet, iedereen is hier. Behalve dan die gast van het bed naast me, maar die komt zo terug'.
"My bag is missing" klinkt het dan vanaf de andere kant van de kamer.
Langzaam begint alles duidelijk te worden: degene die hier zojuist was hoorde helemaal niet in deze kamer. En ik heb hem nog wel mijn zaklamp geleend!!
Dan tot mijn schrik zie ik dat ook mijn, zo zorgvuldig gepakte tas, er niet meer is.
Mijn nieuwe camera: weg.
M'n zonnebril: weg.
M'n onderwatercamera met foto's: weg.
En m'n notitieboekje: weg!
Het drong nog niet echt tot me door. Het werd een lange, lange nacht met politie verhoor en weinig slaap.
Gelukkig had ik m'n paspoort en tickets in een andere tas en m'n portomenee onder m'n kussen. Het had dus erger kunnen zijn.
Maar op Daniëlle en foto's rust duidelijk een vloek!
Morgen maar eens een aboriganal met een botje door z'n neus opzoeken en vragen wat het kost om zoiets op te heffen. Of beter nog, om te keren...
Als ik beloof het nooit meer te doen, krijg ik dan m'n klavertje vier, hoefijzer en konijnenpootje terug??
Gewapend met een hervulbaar (jawel) wegwerpcameraatje en een extra film begon ik aan de Cape Tribulation tour, dat is een tour door het Daintree regenwoud.
De gids, tegelijk ook de chauffer, kletste er vrolijk op los, maakte grapjes en was, voor de verandering, eens écht grappig! Het regenwoud was nat en groen, opzich niet heel veel bijzonders.
Tegen het einde van de middag werden we afgezet ieder bij zijn of haar geboekte hostel. Mijn hostel was "rustig" zoals Billy de gids mij vertelde. Hij bedoelde uitgestorven! Ik was de enige! Een beetje té rustig naar mijn smaak! Gelukkig had ik een boek meegenomen en er was een pooltafel, maar poolen in m'n eentje voelde wel heel alleen.
Tegen de avond kwam er een local gebruik maken van het internet van het hostel. Met ogen die zeiden "you poor thing" knoopte ie een praatje met me aan.
Con woont in Melbourne maar heeft een vakantiehuisje, dat ie verhuurt, in de buurt van het hostel.
Hij was er al een tijdje niet meer geweest en mos en schimmel hadden een moedige poging gedaan het huisje te verstoppen.
Con was de hele dag bezig geweest alles schoon te maken en het meeste werk was dan ook gedaan. Maar hij kon nog wel een beetje hulp gebruiken.
De volgende dag ben ik daarom al vroeg het spookhuis uitgerend en heb hem geholpen met poetsen en schrobben.
Na een uurtje was het huishoudelijke werk al voor elkaar en was het tijd voor ontbijt. Een overheerlijk gekookt ei en toast later bracht Con me terug naar het hostel. Voor ik uitstapte stond hij erop dat ik $20,- aannam. Als een echte backpacker vond ik dat niet erg natuurlijk :)
Zo werd m'n tripje naar de jungle leuk én nuttig!
Veel foto's heb ik er echter niet van want de wegwerpcamera viel bij het verwisselen van de film al uit elkaar. En van de foto's van het eerste filmpje waren er maarliefst vijf foto's helder genoeg om te zien wat het gefotografeerde voorstelde en belangrijker nog, het stond er helemaal op (ipv de helft zwart).
Het eerste dat ik deed na deze teleurstelling was een nieuwe camera kopen.
Van degene die ik wilde was er nog maar één, het showmodel, en ik was er heel erg blij mee!
De volgende dag zou ik gaan snorkelen bij het beroemde Great Barrier Reef. Mijn tas netjes de avond van te voren ingepakt met zowel gloednieuwe camera als onderwatercamera, handoek, zonnebril enz. enz.
's nachts werd ik wakker van onze kamernoot die binnen kwam zwalken na een avondje uit. Hij ging op zijn bed, naast het mijne, zitten en rommelde wat. Aardig als ik ben gaf ik de arme dronke drommel m'n zaklamp en met de dansende lichtbundel voor zich uit begaf hij zich mompelend naar de badkamer.
Met het voornemen hem te vertellen dat ie stil moest zijn, dommelde ik weer in. Opnieuw wakker gemaakt zie ik de schaduw van m'n medebackpacker de kamer verlaten. 'Hé m'n zaklamp' flitst het door m'n hoofd. 'Ach die komt wel weer terug'. Tenminste dat dacht ik.
Even later voor de derde keer uit m'n slaap gehaald. Nu door iemand die een hoop woorden naar binnen stond te roepen.
De woorden verdreven m'n slaap en begonnen langzaam tot zinnen samen te smelten: "check your bags! Is there anything missing?"
'Nee natuurlijk niet, iedereen is hier. Behalve dan die gast van het bed naast me, maar die komt zo terug'.
"My bag is missing" klinkt het dan vanaf de andere kant van de kamer.
Langzaam begint alles duidelijk te worden: degene die hier zojuist was hoorde helemaal niet in deze kamer. En ik heb hem nog wel mijn zaklamp geleend!!
Dan tot mijn schrik zie ik dat ook mijn, zo zorgvuldig gepakte tas, er niet meer is.
Mijn nieuwe camera: weg.
M'n zonnebril: weg.
M'n onderwatercamera met foto's: weg.
En m'n notitieboekje: weg!
Het drong nog niet echt tot me door. Het werd een lange, lange nacht met politie verhoor en weinig slaap.
Gelukkig had ik m'n paspoort en tickets in een andere tas en m'n portomenee onder m'n kussen. Het had dus erger kunnen zijn.
Maar op Daniëlle en foto's rust duidelijk een vloek!
Morgen maar eens een aboriganal met een botje door z'n neus opzoeken en vragen wat het kost om zoiets op te heffen. Of beter nog, om te keren...
-
02 Maart 2009 - 11:22
Mirjam:
Wat sneu nou voor je, red je het nog wel?
I shet einde van je reis nu in zicht/
Probeer er nog maar flink van te genieten.
Dike kus "tante Hoedje"
Mirjam -
02 Maart 2009 - 14:26
Tess:
Ahhh Daan!! Wat een pech! Vind het echt zielig voor je! :( Enige kans dat je nog iets van je spullen terug zult zien?
Sterkte er mee en geniet van je laatste dagen! xxx -
02 Maart 2009 - 15:15
Jeannine:
Hoi Daan, wat jammer zeg!
Gelukkig was je zo wijs om de écht belangrijke papieren apart te houden.
Maar balen is het wel!
Fijne dagen nog en een behouden terugreis naar ons kikkerlandje!
Groetjes, ook van Casper. -
02 Maart 2009 - 17:13
Leo:
Zet m op nog even.
Ik denk aan je.
Dikke kus en tot snel! -
02 Maart 2009 - 19:17
Ivon:
Daan wat super k*t voor je!! Hopelijk hebben ze die gast snel opgespoord en kun je weer genieten van je camera!
Sterkte ermee!
Ivon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
