Een nieuw avontuur van Daantje Dapper
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
23 December 2008 | Nieuw Zeeland, Greymouth
En dan nu het weer...
De weersvoorspelling voor maandag op vrijdag: Zonnig en warm.
De weersvoorspelling voor maandag op zaterdag: Kans op bewolking.
De weersvoorspelling voor maandag op zondag: Af en toe een regenbuitje (shower zoals ze dat hier noemen).
Maandag: Regen, regen, regen!!
Veilig op het Zuidereiland aangekomen hadden we een hele dag nodig om ons klaar te maken voor een grote uitdaging genaamd Queen Charlotte. Nou klinkt dat misschien onschuldig en zelfs luxe. Maar een drie-daagse wandeling en dus twee nachten kamperen in de beruchte middle of nowhere is allerminst wat een koningin vrijwillig zou doen. Beatrix zou al haar hoedjes maar kreuken.
De weersverwachtig was niet echt stabiel zoals hierboven is te zien dus pakten we alles zo waterproof mogelijk in. Het feit dat ik niet wist wat ik kon verwachten maakte me nogal zenuwachtig. Ik had geen echte stoere wandelschoenen, alleen m'n Allstars. En m'n regenjas had ik ook thuisgelaten, zoiets meenemen op vakantie is vragen om regen!
De jongens vol goede moed en ik iets minder dan halfvol, vertrokken we naar de haven om een watertaxi naar het beginpunt te boeken.
We waren nog maar even op weg toen we merkten dat we werden achtervolgd. Binnen de kortste keren waren we zelfs omsingeld, en wel door grijze, duikelende en spetterende dolfijnen! Dat was echt een leuke verassing! Een Engelse dame stond letterlijk te kirren en te kraaien :)
Echt goede foto's heb ik niet kunnen maken, ze zijn verdomde snel! En omdat ik verwacht dat het jullie ook niet zal gaan lukken zal ik proberen een door Niv gemaakte foto te regelen...
QUEEN CHARLOTTE TRACK
Waarom deden we dit ook alweer?! Zeikende regen en binnen een half uur was ik al helemaal doorweekt. Gelukkig had ik m'n gele 50 eurocent, WIBRA poncho ingepakt. Het maakte me niet droger uiteraard maar het hield in ieder geval aardig wat wind tegen.
Na twee uur, 10 km, waren we bijna op de helft van de dagafstand en kamperen zagen we alledrie (surprise, surprise) niet meer echt zitten. We besloten onze meegebrachte bammetjes op te eten in de beschutting van een lodge.
De aardige eigenaar liet ons binnen, stookte een vuurtje en bood ons koffie en thee aan.
Ik wist dat het heel onverstandig was om de lodge binnen te gaan, onze schoenen uit te trekken en bij het vuur te gaan zitten. Want natuurlijk wilden we daarna niet meer die pisregen in! Een telefoontje later hadden we een watertaxi terug geregeld.
Op de boot kregen we handdoeken en thee. En terwijl wij warm zaten te worden kwamen er nog meer verzopen katjes binnen...
Weer aan wal zochten we zo snel mogelijk een hostel op waar een warme douche op ons wachtte!
De volgende dag, weer zo goed als droog, vertrokken we naar Nelson.
Vanuit dit leuke stadje, met de meeste zon van heel NZ, is het slechts een kilometer of tachtig naar Abel Tasman National Park.
Ook hier weer verschillende wandelroutes en zelfs de mogelijkheid om het park per kajak te verkennen.
De vier uur durende wandeling die ik heb gemaakt was heel mooi! Heel veel foto's genomen want na elke bocht was het uitzicht NOG beter.
Abel Tasman achter ons gelaten gingen wen opweg naar Golden Bay. We hadden een prachtige dag uitzocht en we hebben er alles uitgehaald!
We begonnen met een rondleiding door een grot. Dit was echt facinerend en de gidsmevrouw had zoveel te vertellen. Haar tochten lopen altijd uit, liet ze ons in vertrouwen weten.
Ook vertelde ze ons dat er een eindje verderop nog een tomo (grot) was en wel de grootste van het zuiderlijk halfrond.
Dat moesten we zien natuurlijk!
Het was zo'n 45 minuten wandelen en klauteren en het uiteindelijke zicht was een beetje teleurstellend want je kon slechts een klein stukje naar beneden kijken. Maar door stenen naar beneden te gooien kregen we toch een beetje een idee van hoe diep het was. Diep! Het duurde zo'n drie seconde voor we de steen iets hoorde raken en daarna rolde ie nog een paar lagen verder. Diep dus :)
Druk kletsend liepen en klauterden we terug naar de auto toen we plotseling iets hoorde. Eerst dachten we dat we het ons verbeeld hadden maar even later hoorden we het weer: "Hallo? Halloo?" We keken omhoog en daar tussen de bomen en struiken verschenen twee chineze hoofden. "Solly" riepen ze naar beneden "we al lost".
Eh ja, dat was wel duidelijk. Nu ze weer op het juiste spoor waren vertelden we ze niet meer te verdwalen en ze bedankten ons "velly much fol oul help!" Altijd lachen met die Chinezen.
Gisteren moesten we er trouwens nog één uit de badkamer bevrijden. Ze zat opgesloten nadat het palletje van de grendel was afgebroken. Je zou bijna zeggen dat ze het erom doen!
Maar goed, terug naar de drukke dag:
Ons uiteindelijke doel was Farell Spit, een strand dat uitloopt in een punt. Het was schitterend, vooral in de felle zon. Witte duine en heel fijn zacht zand!
Moe maar voldaan zochten we die avond "onze" bedden op in "de lachtende kiwi"..
Weltrusten! Kus
De weersvoorspelling voor maandag op vrijdag: Zonnig en warm.
De weersvoorspelling voor maandag op zaterdag: Kans op bewolking.
De weersvoorspelling voor maandag op zondag: Af en toe een regenbuitje (shower zoals ze dat hier noemen).
Maandag: Regen, regen, regen!!
Veilig op het Zuidereiland aangekomen hadden we een hele dag nodig om ons klaar te maken voor een grote uitdaging genaamd Queen Charlotte. Nou klinkt dat misschien onschuldig en zelfs luxe. Maar een drie-daagse wandeling en dus twee nachten kamperen in de beruchte middle of nowhere is allerminst wat een koningin vrijwillig zou doen. Beatrix zou al haar hoedjes maar kreuken.
De weersverwachtig was niet echt stabiel zoals hierboven is te zien dus pakten we alles zo waterproof mogelijk in. Het feit dat ik niet wist wat ik kon verwachten maakte me nogal zenuwachtig. Ik had geen echte stoere wandelschoenen, alleen m'n Allstars. En m'n regenjas had ik ook thuisgelaten, zoiets meenemen op vakantie is vragen om regen!
De jongens vol goede moed en ik iets minder dan halfvol, vertrokken we naar de haven om een watertaxi naar het beginpunt te boeken.
We waren nog maar even op weg toen we merkten dat we werden achtervolgd. Binnen de kortste keren waren we zelfs omsingeld, en wel door grijze, duikelende en spetterende dolfijnen! Dat was echt een leuke verassing! Een Engelse dame stond letterlijk te kirren en te kraaien :)
Echt goede foto's heb ik niet kunnen maken, ze zijn verdomde snel! En omdat ik verwacht dat het jullie ook niet zal gaan lukken zal ik proberen een door Niv gemaakte foto te regelen...
QUEEN CHARLOTTE TRACK
Waarom deden we dit ook alweer?! Zeikende regen en binnen een half uur was ik al helemaal doorweekt. Gelukkig had ik m'n gele 50 eurocent, WIBRA poncho ingepakt. Het maakte me niet droger uiteraard maar het hield in ieder geval aardig wat wind tegen.
Na twee uur, 10 km, waren we bijna op de helft van de dagafstand en kamperen zagen we alledrie (surprise, surprise) niet meer echt zitten. We besloten onze meegebrachte bammetjes op te eten in de beschutting van een lodge.
De aardige eigenaar liet ons binnen, stookte een vuurtje en bood ons koffie en thee aan.
Ik wist dat het heel onverstandig was om de lodge binnen te gaan, onze schoenen uit te trekken en bij het vuur te gaan zitten. Want natuurlijk wilden we daarna niet meer die pisregen in! Een telefoontje later hadden we een watertaxi terug geregeld.
Op de boot kregen we handdoeken en thee. En terwijl wij warm zaten te worden kwamen er nog meer verzopen katjes binnen...
Weer aan wal zochten we zo snel mogelijk een hostel op waar een warme douche op ons wachtte!
De volgende dag, weer zo goed als droog, vertrokken we naar Nelson.
Vanuit dit leuke stadje, met de meeste zon van heel NZ, is het slechts een kilometer of tachtig naar Abel Tasman National Park.
Ook hier weer verschillende wandelroutes en zelfs de mogelijkheid om het park per kajak te verkennen.
De vier uur durende wandeling die ik heb gemaakt was heel mooi! Heel veel foto's genomen want na elke bocht was het uitzicht NOG beter.
Abel Tasman achter ons gelaten gingen wen opweg naar Golden Bay. We hadden een prachtige dag uitzocht en we hebben er alles uitgehaald!
We begonnen met een rondleiding door een grot. Dit was echt facinerend en de gidsmevrouw had zoveel te vertellen. Haar tochten lopen altijd uit, liet ze ons in vertrouwen weten.
Ook vertelde ze ons dat er een eindje verderop nog een tomo (grot) was en wel de grootste van het zuiderlijk halfrond.
Dat moesten we zien natuurlijk!
Het was zo'n 45 minuten wandelen en klauteren en het uiteindelijke zicht was een beetje teleurstellend want je kon slechts een klein stukje naar beneden kijken. Maar door stenen naar beneden te gooien kregen we toch een beetje een idee van hoe diep het was. Diep! Het duurde zo'n drie seconde voor we de steen iets hoorde raken en daarna rolde ie nog een paar lagen verder. Diep dus :)
Druk kletsend liepen en klauterden we terug naar de auto toen we plotseling iets hoorde. Eerst dachten we dat we het ons verbeeld hadden maar even later hoorden we het weer: "Hallo? Halloo?" We keken omhoog en daar tussen de bomen en struiken verschenen twee chineze hoofden. "Solly" riepen ze naar beneden "we al lost".
Eh ja, dat was wel duidelijk. Nu ze weer op het juiste spoor waren vertelden we ze niet meer te verdwalen en ze bedankten ons "velly much fol oul help!" Altijd lachen met die Chinezen.
Gisteren moesten we er trouwens nog één uit de badkamer bevrijden. Ze zat opgesloten nadat het palletje van de grendel was afgebroken. Je zou bijna zeggen dat ze het erom doen!
Maar goed, terug naar de drukke dag:
Ons uiteindelijke doel was Farell Spit, een strand dat uitloopt in een punt. Het was schitterend, vooral in de felle zon. Witte duine en heel fijn zacht zand!
Moe maar voldaan zochten we die avond "onze" bedden op in "de lachtende kiwi"..
Weltrusten! Kus
-
22 December 2008 - 11:47
Tess:
He jij, hou eens op met dat verhalen schrijven en foto's maken! Ik ben jaloers!! Weer echt een super mooi avontuur! :D En ja..Chinezen zijn raaar! Tell me all about it haha! 'Sxuse me, do you know where I find heception'? (om maar even een voorbeeld te geven van een vraag bij mij op school hehe). Inmiddels al droog?
Kusjes!! -
22 December 2008 - 15:00
Aldo:
Hey meiske,
Dank je wel voor je kerstkaartje! Hele fijne 'kerstvakantie' en ik lees nog altijd met je mee. En ook ik ben jaloers...
Liefs,
den Aldo -
22 December 2008 - 20:26
Redmar:
Fijne foto's! -
25 December 2008 - 07:44
Mijndert, Ria En Oma:
Ha die Danielle,
Fijne kerst (al is die bij jullie al een heel eind)!
Liefs van Mijndert, Ria en oma -
26 December 2008 - 14:43
Erwin & Heleen:
Sint en Piet al terug in Spanje
Vervloekten boos twee hulpsinterklazen
In Madrid werd nog een verzoek ontvangen
Van twee Sinten uit de regio Vaassen
Het is altijd wat met die lakse hond
We zouden hem moet ontslaan
Altijd te laat, vergeet soms kadootjes
En nu een verzoek voor zusje Daan
Weet je wat? Zei Sint tegen Piet
Laat 'Santa' het klusje maar klaren
Hij schijnt vaker in Nieuw Zeeland te komen
Kunnen we ons een hoop moeite besparen
Daniëlle, het is een beetje laat
Maar dat moet je hen maar vergeven
Hierbij alsnog een gedichtje - maar dan voor de Kerst
Thuis ligt een kado, voor na je 'backpackersleven'
De Kerstman -
01 Januari 2009 - 09:21
Mijndert, Ria En Oma:
Ha die Danielle,
Een heel goed 2009!
Veel groetjes!
Mijndert, Ria en oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
