Normal life + trips, Sint and Ball

Eigenlijk heb ik zoveel andere dingen te doen, maar schuldgevoelens overwinnen dit keer.. Veel te lang heb ik jullie in het ongewisse gelaten en mijn oprechte excuses daarvoor! Elke keer hetzelfde liedje, ja ik weet het. Maar hier gaat het leven, net als bij jullie, gewoon door. En jullie schrijven ook niet elke week/maand een verslag van jullie belevenissen. Maar goed, ik weet het, dit is anders. Ik zit ver weg en in het exotische Canada. Dus daar gaan we dan..

Ten eerste wil ik jullie bedanken voor alle lieve kaartjes die ik heb ontvangen! Maar liefst 1 kaart kwam precies op mijn verjaardag aan. Maar daardoor had ik dus van te voren en de hele week na m'n verjaardag nog kaartjes om open te maken, heel leuk! Dus veel dank en liefde!

Het studeren is eigenlijk zo goed als voorbij. Hoewel alle andere exchangers het juist nu heel druk hebben met opdrachten en papers, staat mij alleen nog een presentatie van keramiek en drie grote tentamens te wachten. Zoveel stress als ik dus had in het begin, zo lekker lui geniet ik nu even van de vrijheid voor ik aan de slag moet voor de final exams. Tot nu toe heb ik alles gehaald trouwens en zijn mijn cijfers gedurende het semester alleen maar gestegen. Thumbs up, for me!

Na ruim drie maanden kan ik wel zeggen dat het leven hier heel normaal is geworden. In het begin vielen me vooral veel mooie dingen op, zoals vriendelijke en beleefde mensen en was ik zelf ook eigenlijk constant in een goed humeur. Inmiddels heb ik gezien dat ook hier niet iedereen opstaat als er een oudje de bus in komt gestrompeld, of dat ook hier niet iedereen netjes zijn rommel in de prullenbak gooit. Ook hier heb je onverschillige, onbeleefde en chagrijnige mensen (nog steeds minder dan in Nederland). Ik heb zo eens een beetje zitten te observeren, en die algemene vriendelijke houding wordt hier met de paplepel ingegoten. Ouders praten anders tegen hun kind, bijvoorbeeld met veel 'please's' and 'thank you's'. Dit gaat over van generatie op generatie, waardoor het onderdeel wordt van de cultuur. Voor ons Nederlanders komt het misschien nogal nep en oppervlakkig over, maar het werkt. Mensen zijn over het algemeen blijer zo lijkt het. En daarnaast werkt het aanstekelijk! Je raakt er aan gewend om 'sorry' te zeggen als iemand anders in de weg loopt en het gekke is, dat je je oprecht minder ergert. Jij zegt sorry, hij/zij zegt sorry en je gaat door met je leven.

Naast dit 'normale' leven doe ik echter ook nog andere dingen. Het is eigenlijk gek dat je in Nederland niet gemakkelijk ff de trein neemt naar Duitsland of België, voor een weekendje weg. De afstanden hier zijn veel groter en toch ga je er af en toe even een weekendje tussenuit om wat meer van het land te zien. Vorig weekend ben ik bijvoorbeeld naar Whistler geweest. Dat is ongeveer twee uur van Vancouver en staat vooral bekend voor het skiën en snowboarden. Aangezien ik niet ski (en me daar dus ook niet voor heb verzekerd) lieten de pistes me koud.. Op zaterdag heb ik mensen die gingen bungee jumpen vergezeld en foto's gemaakt, ik heb dus niet zelf gesprongen, die tijd heb ik gehad (zie foto's Nieuw Zeeland). Maar het was leuk om bij te zijn. Zondag hebben we het verloren meer (Lost lake) gevonden! We waren niet de enige, wat mij een beetje de indruk gaf dat het meer helemaal niet zo verloren was. Als de mensen die de naam hebben verzonnen gewoon het pad hadden gevolgd... ;).
Het meest originele aan deze hele ondernemen, was onze slaap plaats. We sliepen namelijk niet in een hostel, zoals alle normale studenten, maar we hadden een Yurt gehuurd. Een Yurt is een stevige tent, min of meer ingericht als een kleine bungalow. Er was een stapelbed en een slaapbank, een tafel met stoelen en een elektrische kachel. Hoewel het nu een leuke ervaring was, kan ik me voorstellen dat het in de zomer helemaal super is. Midden in de natuur, picknick tafels langs de rand van de berg, en vooral geen kou :p Het kacheltje was te klein, of de Yurt te groot, om het aangenaam warm te maken. Maar met een trui en een extra paar sokken was het prima te doen!

Vandaag zijn we bij Sinterklaas op bezoek geweest. Misschien heb ik het al eens genoemd, maar er is hier een winkeltje in de buurt met allemaal Nederlandse producten. Vandaag kwam Sinterklaas daar op bezoek, compleet met staf, zwarte (bruine) piet en Nederlandse sinterklaasliedjes. Met een groepje Nederlandse exchangers, mijn Argentijnse huisgenoot en mijn maatje Seb zijn we Sinterklaas een handje gaan geven (en hebben meteen even een lading pepernoten en drop ingeslagen).
Iedereen hier is gek op 'ons' snoepgoed!
Als het goed is, is Sinterklaas niet eens het hoogte punt van deze dag. Vanavond is er namelijk een bal voor de uitwisselingsstudenten en anderen. Het is bedoeld als een soort afscheid, waar ik helemaal nog niet aan wil denken. Dus in plaats daarvan maak ik me maar nerveus over mijn jurk, m'n schoenen en meer van dat soort onbelangrijke zaken. Iedereen praat er al weken over en verheugd zich er enorm op, daar raak ik een beetje gestrest van. Hopelijk wordt het een mooie avond, het is in ieder geval gaaf om iedereen helemaal opgetut te zien, meisjes in jurken en jongens in pak (of iets wat daarop lijkt).
Foto's volgen uiteraard!

Dit was het weer even voor nu!
Fijne Sinterklaas allemaal en tot gauw :)