The head is of it!
Door: Daantje
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
19 Augustus 2013 | Canada, Victoria
Oftewel, de kop is eraf...
Weken heb ik geprobeerd het te ontkennen, te verdringen, maar zonder veel succes. De lieve en betrokken mensen om mij heen herinnerden mij steeds weer aan mijn naderende vertrek.
Eerst was het nog een maand, daarna nog twee weken, en opeens beleefde ik elke dag van de week voorlopig voor het laatst in mijn zo vertrouwde en geliefde omgeving. Het viel niet mee om huis en haard te verruilen voor... ja voor wat eigenlijk. Ik had geen idee wat ik hier zou aantreffen. Hoe mijn verdere verblijf er hier uit zal gaan zien is nog steeds een raadsel, een groot zwart gat.
Vanmorgen was het vooral dat zwarte gat wat me bezig hield, als een dementor zoog het alle vreugde en energie uit me. Hoe was ik op het geniale idee gekomen om naar de andere kant te vliegen? Mijn oma vertelde me dat in de jaren vijftig, na de oorlog, mensen naar Canada gingen om daar het geluk te zoeken. Het tegenovergestelde geldt eigenlijk voor mij. De laatste weken heb ik me zo rijk gevoeld, omringd door lieve mensen die met me meeleven en om me geven! Ik had me niet gerealiseerd dat mijn vertrek niet alleen mijzelf zou beïnvloeden. Ik ben ontzettend dankbaar voor alle lieve woorden en steun (zowel moreel als financieel) die ik van velen heb mogen ontvangen! Voor het zoeken naar geluk hoef ik dus niet naar Canada, dat is duidelijk, maar wat doe ik hier dan? Dat is wat ik me vanmorgen ernstig afvroeg.
Uit verveling en eenzaamheid een beetje surfend op het web voelde ik de enthousiaste energie waarmee ik gisteren in Victoria aankwam snel wegebben en plaats maken voor doembeelden.
Wat als ik geen woonruimte zou kunnen vinden, en wat als de vakken tegenvallen en/of te moeilijk zijn... Kortom ik voelde me ellendig.
Hier kwam gelukkig snel verandering in, dat hadden jullie misschien al wel geraden want als ik me ellendig voel schrijf ik geen teksten :)
Die verandering kwam in de vorm van een Duits meisje dat bij mij op de kamer slaapt. We raakten aan de praat en besloten samen een stukje door Victoria te lopen. Zo heb ik een deel van de stad gezien waar ik de aankomende maanden zal verblijven, het is vreemd om dat te beseffen.
Na de verkenningstocht had ik al een eerste afspraak om een appartementje te bezichtigen. Het huis was best wel mooi, maar de kamer was half onder de grond en zo voelde het ook. Daarbij was het niet gemeubileerd, wat een beetje onhandig is als je alleen een koffer met kleding en een tennisracket bij je hebt. Verder zoeken dus..
Ik ben nu net terug van een meeting met wat andere exchange students. Er gingen er een aantal naar en bar, dit lieten ze weten via facebook, dus hebben we ons bij hen aangesloten. Tot nu toe lijken ze allemaal erg aardig, dus zal ik misschien niet helemaal alleen achterblijven als m'n vanmorgen gevonden maatje morgen alweer vertrekt.
Tot zo ver mijn aller eerste dag hier. Niet erg spectaculair, maar in ieder geval een teken van leven.
Ik hoop de komende week wat avonturen te beleven zodat ik jullie niet teleur hoef te stellen met saaie verhalen. Desnoods steek ik een keer over met m'n ogen dicht, of wanneer het stoplicht op rood staat, alles voor een sappig verhaal ;)
Nu ik toch jullie aandacht heb maak ik meteen maar van de gelegenheid gebruik om nogmaals iedereen te bedanken voor hun betrokkenheid en steun! Het geeft me een goed gevoel dat ik in ieder geval iets heb om naar terug te gaan over 159 dagen (niet dat ik ze aftel, ik weet dit toevallig ivm de verzekering).
Liefde!
Weken heb ik geprobeerd het te ontkennen, te verdringen, maar zonder veel succes. De lieve en betrokken mensen om mij heen herinnerden mij steeds weer aan mijn naderende vertrek.
Eerst was het nog een maand, daarna nog twee weken, en opeens beleefde ik elke dag van de week voorlopig voor het laatst in mijn zo vertrouwde en geliefde omgeving. Het viel niet mee om huis en haard te verruilen voor... ja voor wat eigenlijk. Ik had geen idee wat ik hier zou aantreffen. Hoe mijn verdere verblijf er hier uit zal gaan zien is nog steeds een raadsel, een groot zwart gat.
Vanmorgen was het vooral dat zwarte gat wat me bezig hield, als een dementor zoog het alle vreugde en energie uit me. Hoe was ik op het geniale idee gekomen om naar de andere kant te vliegen? Mijn oma vertelde me dat in de jaren vijftig, na de oorlog, mensen naar Canada gingen om daar het geluk te zoeken. Het tegenovergestelde geldt eigenlijk voor mij. De laatste weken heb ik me zo rijk gevoeld, omringd door lieve mensen die met me meeleven en om me geven! Ik had me niet gerealiseerd dat mijn vertrek niet alleen mijzelf zou beïnvloeden. Ik ben ontzettend dankbaar voor alle lieve woorden en steun (zowel moreel als financieel) die ik van velen heb mogen ontvangen! Voor het zoeken naar geluk hoef ik dus niet naar Canada, dat is duidelijk, maar wat doe ik hier dan? Dat is wat ik me vanmorgen ernstig afvroeg.
Uit verveling en eenzaamheid een beetje surfend op het web voelde ik de enthousiaste energie waarmee ik gisteren in Victoria aankwam snel wegebben en plaats maken voor doembeelden.
Wat als ik geen woonruimte zou kunnen vinden, en wat als de vakken tegenvallen en/of te moeilijk zijn... Kortom ik voelde me ellendig.
Hier kwam gelukkig snel verandering in, dat hadden jullie misschien al wel geraden want als ik me ellendig voel schrijf ik geen teksten :)
Die verandering kwam in de vorm van een Duits meisje dat bij mij op de kamer slaapt. We raakten aan de praat en besloten samen een stukje door Victoria te lopen. Zo heb ik een deel van de stad gezien waar ik de aankomende maanden zal verblijven, het is vreemd om dat te beseffen.
Na de verkenningstocht had ik al een eerste afspraak om een appartementje te bezichtigen. Het huis was best wel mooi, maar de kamer was half onder de grond en zo voelde het ook. Daarbij was het niet gemeubileerd, wat een beetje onhandig is als je alleen een koffer met kleding en een tennisracket bij je hebt. Verder zoeken dus..
Ik ben nu net terug van een meeting met wat andere exchange students. Er gingen er een aantal naar en bar, dit lieten ze weten via facebook, dus hebben we ons bij hen aangesloten. Tot nu toe lijken ze allemaal erg aardig, dus zal ik misschien niet helemaal alleen achterblijven als m'n vanmorgen gevonden maatje morgen alweer vertrekt.
Tot zo ver mijn aller eerste dag hier. Niet erg spectaculair, maar in ieder geval een teken van leven.
Ik hoop de komende week wat avonturen te beleven zodat ik jullie niet teleur hoef te stellen met saaie verhalen. Desnoods steek ik een keer over met m'n ogen dicht, of wanneer het stoplicht op rood staat, alles voor een sappig verhaal ;)
Nu ik toch jullie aandacht heb maak ik meteen maar van de gelegenheid gebruik om nogmaals iedereen te bedanken voor hun betrokkenheid en steun! Het geeft me een goed gevoel dat ik in ieder geval iets heb om naar terug te gaan over 159 dagen (niet dat ik ze aftel, ik weet dit toevallig ivm de verzekering).
Liefde!
-
19 Augustus 2013 - 09:18
Aileen Bosgoed:
Een spannend avontuur dus! leuk hoor! Komt vast allemaal goed :D
Veel plezier en succes. En leuk dat ik je kan volgen via facebook/waarbenjij.nu -
19 Augustus 2013 - 09:33
Zus:
LIEFDE! -
19 Augustus 2013 - 09:53
Danny:
Het gaat helemaal goedkomen met jou daar Daan!
Veel plezier en succes! :)
X -
19 Augustus 2013 - 10:41
Harm:
Hoi Danielle,
Geef die doembeelden niet teveel ruimte, het komt allemaal goed, dat zeg je ook altijd tegen mij;)! Veel succes en plezier, ik blijf je volgen!
X -
19 Augustus 2013 - 10:49
Kirsten:
Fijn dat je goed bent aangekomen!! De rest gaat vast helemaal goed komen. Zet 'm op hè en geniet!
Liefs van ons allen. -
19 Augustus 2013 - 20:16
Kees En Yvonne:
hallo dappere Daan,
wat goed om te horen dat je iemand vond waarmee je op onderzoek uit kon gaan.
en wat actief ben je .
het klinkt allemaal hoopvol,dus het gaat je vast lukken.
liefs papa en mama -
19 Augustus 2013 - 21:28
Linda:
Ik lees stiekem mee :) -
20 Augustus 2013 - 21:56
Jos Grootjans:
Hey Daniëlle! Ook al zag je het zelf even niet meer zitten, ik ben jaloers op je :) Je staat aan het begin van een avontuur (dat overigens voorbij is voor je 'levenservaring' kunt zeggen). Geniet dus, een dak boven je hoofd is bijzaak!
Groetjes, Jos. -
20 Augustus 2013 - 22:13
Redmar:
Mis je nu al! ;-)
Maar met een paar nachtjes ben je weer terug. -
21 Augustus 2013 - 08:59
Mijndert En Ria:
Ha die Danielle,
We kunnen ons voorstellen dat het in het begin ff wennen is. Maar jou kennende, komt dat helemaal goed! Het goedkomen is eigenlijk al begonnen!
Heel veel lieve groetjes van ons en van oma!
Mijndert en Ria -
23 Augustus 2013 - 15:58
Ivon:
Nou, het kan alleen maar leuker gaan worden ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
