The end is near!

Vakantie!! Het studeren zit erop, boeken zijn terug gebracht, aantekeningen ritueel verbrand (niet echt hoor, want wellicht moet ik nog bewijzen aan Utrecht wat ik gedaan heb in Canada). Ik heb al m'n vakken ruim gehaald, tussen een 7,5 en 8.9. Met maarliefst 95% voor m'n paper voor cognitieve psychologie. Daar ben ik best een beetje trots op, dus toen ik mijn cijfer zag heb ik een vreugde dansje gedaan!

Het voelt allemaal alweer zo lang geleden!
Het bal was niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Veel mensen waren een beetje té enthousiast en al dronken nog voor het feest goed en wel was begonnen. Daarnaast was de locatie niet voorbereid op een honderdtal springende studenten. Uit alle macht probeerden ze de hossende meute een beetje in toom te houden door het licht aan te doen en rond te lopen als politie agenten, wat natuurlijk weinig effect had. Wat hadden ze verwacht, dat we allemaal braaf aan een tafeltje zouden gaan zitten? Stijldansen en schuifelen? Anyway, de bar werd twee uur te vroeg gesloten en de hele bups verplaatste zich naar downtown. Daar heb ik me overigens prima vermaakt, dus het was toch een hele leuke avond!

Het bal was 30 november, dus al ruim een maand geleden! Ondertussen heb ik afscheid moeten nemen van mensen. Onder andere van m'n maatje uit Australië, dat viel niet mee. We hebben zo'n leuke tijd gehad samen! Toen m'n Duitse huisgenoten. En ook moest ik afscheid nemen van m'n huis en m'n kamer. Inmiddels wonen er alweer drie nieuwe studenten, ze zijn er vandaag ingetrokken. De kamer zonder al de spulletjes die ik in de afgelopen maanden heb verzameld en de berg kaarten die in m'n vensterbank stond, voelde al meteen niet meer als mijn kamer. Dus zonder moeite trok ik de deur achter me dicht en ging ik op weg naar Jasper.
Jasper is een klein plaatsje waar veel mensen heen gaan om te skieën en te snowboarden. Een treinreis van ruim 11 uur bracht me daar. De trein was comfortabel en ik leerde er een aardige jongen kennen, dus het was minder erg dan het misschien klinkt. In Jasper had ik één volle dag en eigenlijk is er naast skieën, boarden en wandelen niet veel te doen. Aangezien de eerst twee activiteiten niet aan mij zijn besteed bleef er één ding over.. De route die ik heb gelopen was heel mooi. Op een groot deel ervan was nog niemand geweest. Het was daarom lastiger lopen, door de diepe, nog niet aangestampte sneeuw, maar ik heb ook een heleboel dierensporen gezien en een hert! De foto's zeggen meer dan ik kan beschrijven. Het was zonnig en fris en het landschap mooi!
De volgende ochtend werd ik vroeg opgehaald. Heel vroeg was de bedoeling, maar er ging iets mis waardoor het al licht was toen ik eindelijk in een busje zat. Dit was achteraf echter zo slecht nog niet. Ik was namelijk de enige in de bus, waardoor we een paar keer konden stoppen voor een foto, én we reden over één van de bekende scenic routes, waar ik dus iets van kon zien nu het licht was.

De bestemming was Lake Louise, dit is één van de mooiste plekken op aarde volgens sommigen. Wat mij betreft is het in de winter min of meer tijdverspilling. Ik werd daar afgezet en pas aan het eind van de middag weer opgehaald, dus ik had weinig keus dan te wandelen en wat te zien nu ik er toch was. De route die ik liep was alleen maar heuvel op. In het begin is dat niet zo erg, maar als je na elke bocht het pad verder omhoog ziet gaan is het na een tijdje wel erg (en vergeet de sneeuw niet!). Een aantal keer heb ik op het punt gestaan terug te gaan, lekker heuvel af. Maar ik had in de Lonely Planet gelezen dat er een leuk Theehuisje zou zijn aan het einde van de trail. Hier had ik een goede cliffhanger kunnen maken, als het vervolg niet zo voorspelbaar was geweest (voor de zekerheid: het theehuis was gesloten). Het hele ***-eind omhoog voor niks dus! Gelukkig was de terugweg maar half zo vermoeiend, het duurde ook maar half zo lang. De rest van de middag heb ik lekker warm in het luxe hotel gezeten dat bij het meer staat (verder is er ook echt helemaal niks!). En aan het einde van de middag met de bus naar Banff.

Banff wordt de grote broer van Jasper genoemd. Toerisme is de oorspronkelijke reden voor de bouw van Banff en dat is goed gelukt. Het is een hele bekende plek in een schitterende omgeving en een goede sfeer. Dit was waar ik de laatste uren van 2013 doorbracht.
Ik had een leuk hostel met een bar eronder, dus daar wilde ik, in ieder geval voor het aftellen, naartoe. Om er alvast een beetje in te komen had ik mezelf op een flesje Kaneel-whiskey getrakteerd, dat is heel lekker (en sterk). In de hal kwam ik een meisje tegen dat ik eerder had gezien in Jasper en zij haalde me over om naar de keuken te komen, waar het schijnbaar gebeurde (lees: ordinair indrinken). Shotje hier, shotje daar, glaasje wijn, whiskey.. Ik had het goed naar m'n zin en voelde me prima. Tot één van de jongens voorstelde om het vuurwerk vanaf een berg te gaan bekijken. Opstaan, jas aan, muts op, sjaal om, camera pakken het ging me allemaal niet meer zo goed af. Laat staan dat ik fatsoenlijk een berg kon beklimmen. Alhoewel ik twee sterke mannen naast me had hebben we de top niet gehaald. Dat we toch daadwerkelijk vuurwerk hebben gezien wist ik pas nadat ik er foto's van op m'n camera ontdekte de volgende dag.
Mijn jaar is dus (kennelijk) goed begonnen ;) HAPPY NEW YEAR EVERYONE!
De volgende morgen voelde ik me natuurlijk shit, maar ik deelde dit met één van de sterke jongens. En je weet wat ze zeggen over gedeelde smart.. Het was een leuke en fijne dag, met aan het einde helaas alweer een afscheid. Zo gaat dat als je op reis bent. Je leert leuke mensen kennen en moet vervolgens weer afscheid van ze nemen. Toch heb ik dit keer bij een aantal mensen sterk het gevoel dat ik ze nog eens terug ga zien. Reizen is verslavend en vrijwel iederen wil graag Europa en Nederland zien, dus wie weet...

Ik zit nu in m'n oude huis, maar een verdieping hoger als gast, en het is heerlijk. Ik heb mooie dingen gezien afgelopen week en er ligt meer in het verschiet. Nu een paar dagen om m'n tas uit te pakken, kleding te wassen en m'n tas weer in te pakken. Dan op naar de Verenigde Staten!

Ik weet dat een aantal van m'n nieuw verworven, internationale vrienden mijn blog leest (of althans een poging doet) d.m.v. Google translate. Dus voor hen:
Canada has been amazing, for a huge part because of the people I've met! There are a view very special people that I will never forget. They made me laugh, sometimes cry and they taught me lessons for which I'm very grateful! It'll be a pleasure to show you around in our little cold-frog-country, would you ever decide to come and visit :)
P.s. please leave a message if you read all the way to the end (it's a test) ;)

Lots of love,

Daniëlle